Nihat Doğan katıldığı programda hayatıyla ilgili açıklamalarda bulundu. Doğan, “Hayat olgunlaştırıyor. Kusurlarımız oldu, yanlışlarımız oldu, magazinsel münasebetlerimiz oldu, kırdığım kırıldığım oldu. ND sineması benim hayatım diyordum. O sinemada istemediğim şeyler oldu. Sayın İbrahim Tatlıses ile kavgamız oldu. Sonuçta 3 kuruşluk bir dünya…” dedi.
“Necip Fazıl’ın hoş bir kelamı var. “Ben geçmişimi dürdüm, büktüm, çöpe attım. Çöpü karıştırmak köpeklerin işidir” diyeceğim epey ağır olacak. Bu hayatta görmediğim hiç bir şey kalmadı. Mesleğimde yaşamadığım hiç bir şey kalmadı. Yalnızca bir tek evlat hasretim vardı. Annem ‘torun hasretim var’ diyordu. Daima ‘sana kız bulduk’ diyordu.”
“Ablamın 2. yılıydı 1 hafta evvel. Benim için hayli değerliydi. Ablam hiç bir şey görmedi. Garip geldi, garip gitti. Kardeş acısı hayli zormuş. Allah kimseye yaşatmasın. Ben bu biçimde bir acı görmedim, duymadım. Ciğerimden modül koptu. Ne vakit beni görse karpuz isterdi. Abla diğer bişi iste elbise iste, ayakkabı iste derdim. ‘Yok karpuz yeter’ sıkıntısı.”
“BEN ONUN HAYRANIYIM”
“Arezu bizi izliyor şu anda. ‘Nihat Doğan’ın hayranı’ yazmışlar. Ben onun hayranıyım. O beni tanımıyordu. Evliliğe götüren de beni tanımamasıydı aslına bakarsan. Onu bir restoranda gördüm. Masa değiştirdi, ben de değiştirdim. Kalktı giderken peşinden gittim. ‘Tanışabilir miyiz’ dedim. Benim gülüşüm de onun güzeline gitmiş. ‘Tamam’ dedim. Otoparka kadar konuşarak gittik. Türkçe de bilmiyor anam. Nasıl konuşacağız, numarasını nasıl isteyeyim. Bir numara verdi lakin o da değişik. Diğer öbür beşerler çıkıyor. Çift sıfır koymamışız. daha sonra bir biçimde buluştuk. Adımı da diğer söylemiş oldum. Ahmet dedim. Restorana gidiyoruz. ‘Nihat Beyefendi merhaba’ diyorlar. Daima tanınınca öbür yerlere gidelim dedim. 2 ay bu biçimde geçti. Millet gelip fotoğraf çektiriyor. En son bir kız gelip fotoğraf çekince ‘niçin bu kız seni sarılıp öpüyor, yanında ben varım’ dedi. bu biçimde mecbur kaldım kendimi tanıttım. Söylemez olaydım. Her şeyi inceledi. Çok güç durumda kaldım.”
“3 ay flört durumumuz oldu. daha sonra İran’a gittim. Annemle birlikte birebir vakitte. Ailesinden istedik. Kızı aldık geldik. Dini nikahımızı da kıydık. Gelir gelmez resmi nikah için de gün aldık. Bu sefer yengem ağır bakıma alındı, vefat etti. Düğün yapamadık. Erteledik.”
“HÜNGÜR HÜNGÜR AĞLADIM”
“daha sonra bebek sürpriz yapınca. Bekleyemeyiz dedik. Her gün beni arıyor ‘Bugün Yemek yiyelim’. Ben de stüdyodayım. Bugün, yarın diyorum. En sonunda ‘Ya bugün yemek yenecek ya da ben İran’a gidiyorum’ dedi. O gün yemeğe çıktık. Bebek ayakkabısı getirmiş yanına. ‘Bu ne’ dedim. ‘Ben hamileyim’ dedi. Salya sümük ağladım. 5 kilo aldım. Daima yemek yiyorum. Gecenin bu yarısı canım bunu istedi, şunu istedi.”
“Anneme söylemesi için Ablama söylemiş oldum. ‘Ayıp ben söyleyemem’ dedim. İnanmadılar. daha sonra anneme söylemiş olduk bir biçimde. Çok keyifli oldular.”
“KALBİNİ DUYDUĞUM AN…”
“Bodrum’daydık. Bir arkadaşım ‘benim bayanın hekimine gidelim’ dedi. ‘Çocuğun kalbini dinleyelim’ dediler. ‘Çocuğun kalbi mi var, oluşmuş mudur’ dedim. Ben hala algılayamıyorum. Annelik bu yüzden kutsal. Biz lakin onu getir, bunu götür hizmetçiyiz. Kalbini duydum, salya sümük ağlamaya başladım. O an kimi şeylerin farkına vardım.”
“OĞLUM OLACAK”
“Ben konuşurken ‘oğlum olacak, onu maça götüreceğim’ diyordum. Bizim jenarasyon ‘erkek adamın erkek çocuğu olur’ fikri ile büyüdük. Kalbini duyar duymaz ‘aman ya, kâfi ki sağlıklı olsun’ diyorsun. Bu fazlaca geride kaldı. Lütfen bu fikirden, fikirden vazgeçin. Benim oğlum olacak. Ülke buna hazır mı bilmiyorum. İsmi hazır. Türkiye’de araştırdım o isim yok. Artık söylemek istemiyorum. Zira 4 ay ortasında doğacak olan çocuklara koyarlar.”
“Hiç parada pulda gözü olan bir insan değil. Tektaş büyük oldu, küçük oldu demez. Saç ekim uzmanı. Gebe olduğu için çalışmasına müsaade vermiyorum. Çocuktan daha sonra çalışmak isterse çalışabilir. 27 yaşında 1.78 uzunluğunda. Ben de 1.78’im.”
“Necip Fazıl’ın hoş bir kelamı var. “Ben geçmişimi dürdüm, büktüm, çöpe attım. Çöpü karıştırmak köpeklerin işidir” diyeceğim epey ağır olacak. Bu hayatta görmediğim hiç bir şey kalmadı. Mesleğimde yaşamadığım hiç bir şey kalmadı. Yalnızca bir tek evlat hasretim vardı. Annem ‘torun hasretim var’ diyordu. Daima ‘sana kız bulduk’ diyordu.”
“Ablamın 2. yılıydı 1 hafta evvel. Benim için hayli değerliydi. Ablam hiç bir şey görmedi. Garip geldi, garip gitti. Kardeş acısı hayli zormuş. Allah kimseye yaşatmasın. Ben bu biçimde bir acı görmedim, duymadım. Ciğerimden modül koptu. Ne vakit beni görse karpuz isterdi. Abla diğer bişi iste elbise iste, ayakkabı iste derdim. ‘Yok karpuz yeter’ sıkıntısı.”
“BEN ONUN HAYRANIYIM”
“Arezu bizi izliyor şu anda. ‘Nihat Doğan’ın hayranı’ yazmışlar. Ben onun hayranıyım. O beni tanımıyordu. Evliliğe götüren de beni tanımamasıydı aslına bakarsan. Onu bir restoranda gördüm. Masa değiştirdi, ben de değiştirdim. Kalktı giderken peşinden gittim. ‘Tanışabilir miyiz’ dedim. Benim gülüşüm de onun güzeline gitmiş. ‘Tamam’ dedim. Otoparka kadar konuşarak gittik. Türkçe de bilmiyor anam. Nasıl konuşacağız, numarasını nasıl isteyeyim. Bir numara verdi lakin o da değişik. Diğer öbür beşerler çıkıyor. Çift sıfır koymamışız. daha sonra bir biçimde buluştuk. Adımı da diğer söylemiş oldum. Ahmet dedim. Restorana gidiyoruz. ‘Nihat Beyefendi merhaba’ diyorlar. Daima tanınınca öbür yerlere gidelim dedim. 2 ay bu biçimde geçti. Millet gelip fotoğraf çektiriyor. En son bir kız gelip fotoğraf çekince ‘niçin bu kız seni sarılıp öpüyor, yanında ben varım’ dedi. bu biçimde mecbur kaldım kendimi tanıttım. Söylemez olaydım. Her şeyi inceledi. Çok güç durumda kaldım.”
“3 ay flört durumumuz oldu. daha sonra İran’a gittim. Annemle birlikte birebir vakitte. Ailesinden istedik. Kızı aldık geldik. Dini nikahımızı da kıydık. Gelir gelmez resmi nikah için de gün aldık. Bu sefer yengem ağır bakıma alındı, vefat etti. Düğün yapamadık. Erteledik.”
“HÜNGÜR HÜNGÜR AĞLADIM”
“daha sonra bebek sürpriz yapınca. Bekleyemeyiz dedik. Her gün beni arıyor ‘Bugün Yemek yiyelim’. Ben de stüdyodayım. Bugün, yarın diyorum. En sonunda ‘Ya bugün yemek yenecek ya da ben İran’a gidiyorum’ dedi. O gün yemeğe çıktık. Bebek ayakkabısı getirmiş yanına. ‘Bu ne’ dedim. ‘Ben hamileyim’ dedi. Salya sümük ağladım. 5 kilo aldım. Daima yemek yiyorum. Gecenin bu yarısı canım bunu istedi, şunu istedi.”
“Anneme söylemesi için Ablama söylemiş oldum. ‘Ayıp ben söyleyemem’ dedim. İnanmadılar. daha sonra anneme söylemiş olduk bir biçimde. Çok keyifli oldular.”
“KALBİNİ DUYDUĞUM AN…”
“Bodrum’daydık. Bir arkadaşım ‘benim bayanın hekimine gidelim’ dedi. ‘Çocuğun kalbini dinleyelim’ dediler. ‘Çocuğun kalbi mi var, oluşmuş mudur’ dedim. Ben hala algılayamıyorum. Annelik bu yüzden kutsal. Biz lakin onu getir, bunu götür hizmetçiyiz. Kalbini duydum, salya sümük ağlamaya başladım. O an kimi şeylerin farkına vardım.”
“OĞLUM OLACAK”
“Ben konuşurken ‘oğlum olacak, onu maça götüreceğim’ diyordum. Bizim jenarasyon ‘erkek adamın erkek çocuğu olur’ fikri ile büyüdük. Kalbini duyar duymaz ‘aman ya, kâfi ki sağlıklı olsun’ diyorsun. Bu fazlaca geride kaldı. Lütfen bu fikirden, fikirden vazgeçin. Benim oğlum olacak. Ülke buna hazır mı bilmiyorum. İsmi hazır. Türkiye’de araştırdım o isim yok. Artık söylemek istemiyorum. Zira 4 ay ortasında doğacak olan çocuklara koyarlar.”
“Hiç parada pulda gözü olan bir insan değil. Tektaş büyük oldu, küçük oldu demez. Saç ekim uzmanı. Gebe olduğu için çalışmasına müsaade vermiyorum. Çocuktan daha sonra çalışmak isterse çalışabilir. 27 yaşında 1.78 uzunluğunda. Ben de 1.78’im.”