RuhunDokunuşu
Member
WissZeitVG’yi değiştirecek yasa tasarısı ile bilim adamlarının yeterlilikteki güvenilirliği ve öngörülebilirliği artırılmalıdır. Kamuoyu tartışmalarında bazen önerilen düzenlemelerin yanıltıcı yorumları ve bilim adamları ve bir bütün olarak bilimsel sistem üzerindeki etkileri ortaya atılmaktadır. Bu, diğer şeylerin yanı sıra, yasa taslağında önerilen doktora sonrası belirli süreli sözleşme seçeneklerinin düzenlenmesi için de geçerlidir.
İşte bazı yaygın yanılgılar ve yanılgılar:
1. “Doktoranızı tamamladıktan sonra, size her zaman” sadece “dört yıllık bir süre verilebilir.”
doğru: Tasarı taslağı, doktoradan sonra yeterliliğiniz için genellikle en fazla dört yılla sınırlandırılabileceğinizi şart koşuyor. Amaç, bilimde uzun vadeli bir bakış açısına ilişkin kararın en geç dört yıl sonra verilmesidir.
Ancak: Dört yıllık maksimum sabit süreli sözleşme bazı durumlarda münferit durumlarda önemli ölçüde uzatılabilir. Uzatma nedenleri, doktora öncesi aşamadan kullanılmayan belirli süreli sürelerdir; yanı sıra aile, içerme ve bakım politikası bileşenleri (reşit olmayan çocuk başına iki yıl uzatma, engellilik veya ciddi kronik hastalık durumunda iki yıl, bakıma muhtaç akrabaların bakımı durumunda iki yıl). Süreler hesaplanırken yurtdışındaki araştırma süreleri de tamamen dikkate alınmaz. Buna ek olarak, dört yıl artı herhangi bir uzatmadan sonra, eğer bu daha sonra daimi istihdam (denemeli olarak) taahhüdü ile ilişkilendirilirse, iki yıllık ek bir süre sınırı mümkündür. Yeterlilik süresi sınırı tükendikten sonra da üçüncü şahıs finansmanı için bir süre sınırı mümkündür.
Bundan bağımsız olarak, WissZeitVG işverenleri bir süre sınırı belirlemeye zorlamaz, sadece buna izin verir. İşveren olarak üniversiteler ve bilimsel kurumlar da istedikleri zaman kalıcı iş sözleşmeleri sunabilirler.
2. “Doktoradan sonra dört yıl bilimde kalıcı bir bakış açısına karar vermek için yeterli değildir. Bu bilime uygun değil. Bilim planlanamaz. Daha fazla özgürlüğe ihtiyaç var.”
doğru: Bilim özel bir alandır. Bu nedenle, WissZeitVG ile, bu özel özellikleri dikkate alan bir süre sınırı belirlemek için özel bir hak vardır.
Ancak: Bilimde de, kişinin bilimde sürekli olarak kalıp kalmayacağına makul bir süre sonra karar verilmelidir. Haberler’nin bilimdeki aktörlerle olan kapsamlı paydaş sürecinde, bunların çoğu, farklı konu kültürleri ve kariyer yolları dikkate alınarak, bunun genellikle doktoradan en geç dört yıl sonra değerlendirilebileceğini doğruladı. Ancak, kural olarak, bilim adamlarını – şu anda çok sık olduğu gibi – çok daha uzun bir süre istihdam etmek yerine, en geç bu noktada uzun vadeli bir perspektif hakkında bir karar verilmelidir. Belirli süreli yasalar kapsamında, örneğin iş ve aile yaşamını uzlaştırabilmek için hareket alanı gerektiği sürece, bu var olmaya devam edecektir.
3. “Dört yıl içinde profesörlüğe hak kazanamazsınız veya başka bir şekilde profesörlüğe hak kazanamazsınız.”
doğru: Uygulamada, bir habilitasyon genellikle dört yıldan uzun sürer. Şu anda, kadrolu bir profesörlüğe ortalama atanma yaşı 42’dir.
Ancak: Doktora sonrası azami sabit sürenin dört yıla indirilmesi, bu süre içinde habilitasyonun tamamlanması veya ömür boyu profesörlük başvurusu için gerekli tüm yayınların ve diğer şartların yerine getirilmesi mantığına uymamaktadır.
Süre sınırı “yalnızca” dört yıl olsa bile (yukarıdaki 1. maddeye de bakınız), habilitasyon hazırlamak ve daha uzun bir süre boyunca tamamlamak veya kadrolu bir profesörlüğe atanma yeteneğini daha da geliştirmek için çeşitli seçenekler vardır. Her şeyden önce, bunun neden kalıcı bir pozisyonda veya kalıcı bir sözleşme olasılığı olan bir pozisyonda gerçekleşemeyeceği veya en azından tamamlanabileceği, ne zorunlu ne de Haberler açısından genel olarak gerekçelendirilebilir. Bu, örneğin profesörlüğe ek olarak kalıcı bir pozisyonda yapılabilir. Örneğin, 4+2 modelindeki yeni kuruluş aşaması, çalışanlara ömür boyu profesörlük için atanabilmeleri için ek süre verirken aynı zamanda güvenli bir kalıcı istihdam beklentisine sahip olmalarını sağlar. Ek olarak, profesörlüğe giden yol, öncelikle, genellikle doktoradan en geç dört yıl sonra, kadrolu bir profesörlüğe erken atanma yoluyla izlenmelidir. Burada habilitasyon, “görev süresi” için bir denetimli serbestlik unsuru da olabilir.
4. “Daha birçok yeni kalıcı pozisyon olmadan, yeni düzenlemeler sonuçta yalnızca bilim adamlarının pahasına olacaktır.”
doğru: WissZeitVG iş yaratamaz. Kanundaki değişiklik, profesörlüğe (orta düzey pozisyon) veya ek kadrolu profesörlüklere ek olarak herhangi bir ek kalıcı kadro yaratmayacaktır. Bununla birlikte, federal hükümet, çalışmaları ve öğretimi güçlendirmek için gelecekteki sözleşme ve görev süresi programı aracılığıyla, özellikle federal eyaletlerle birlikte, başka yollarla zaten yoğun bir şekilde ilgilenmektedir.
Ancak: Belirli süreli uygulamada istenen değişiklikler öncelikle daha fazla para değil, üniversite ve araştırma kurumlarındaki mevcut iş ve personel yapılarının yeniden yapılandırılmasıdır. Bu aynı zamanda erken kariyer aşamalarındaki bilim insanları için uygun desteği ve ilgili bireysel kariyer beklentilerine ilişkin geri bildirim mekanizmalarını da içerir.
Bilimde uzun vadeli bir bakış açısıyla ilgili daha erken bir karar, muhtemelen daha fazla bilim insanının bilim sisteminden öncekinden daha erken ayrılmasına yol açacaktır – üçüncü taraflarca finanse edilen projelerde daha sonraki geçici istihdamın farkında olmadıkça ve bu nedenle genellikle daha riskli olanlar karar vermedikçe kariyer yolu. Bununla birlikte, önceki karar, sonuç olarak bilim sisteminden öncekinden daha erken ayrılan bilim adamları için de anlamlıdır. Erkenden netlik kazanırsınız ve daha sonra – genellikle çok iyi beklentilerle – kendinizi akademik olmayan iş piyasasına yönlendirebilirsiniz. Statükoya bağlı kalmak artık kalıcı işler yaratmayacak ve bireysel bilim adamları için daha iyi beklentiler yaratmayacak, ancak bilimde uzun vadeli bir perspektifle ilgili kararı ertelemeye devam edecektir. Bununla birlikte, WissZeitVG’de yapılan değişikliğin birincil amacı, akademik kariyerleri daha kolay planlanabilir ve daha bağlayıcı hale getirmektir.
Konuyla ilgili daha fazla bilgiyi Bilim Sözleşme Yasası alt sayfamızda da bulabilirsiniz.
İşte bazı yaygın yanılgılar ve yanılgılar:
1. “Doktoranızı tamamladıktan sonra, size her zaman” sadece “dört yıllık bir süre verilebilir.”
doğru: Tasarı taslağı, doktoradan sonra yeterliliğiniz için genellikle en fazla dört yılla sınırlandırılabileceğinizi şart koşuyor. Amaç, bilimde uzun vadeli bir bakış açısına ilişkin kararın en geç dört yıl sonra verilmesidir.
Ancak: Dört yıllık maksimum sabit süreli sözleşme bazı durumlarda münferit durumlarda önemli ölçüde uzatılabilir. Uzatma nedenleri, doktora öncesi aşamadan kullanılmayan belirli süreli sürelerdir; yanı sıra aile, içerme ve bakım politikası bileşenleri (reşit olmayan çocuk başına iki yıl uzatma, engellilik veya ciddi kronik hastalık durumunda iki yıl, bakıma muhtaç akrabaların bakımı durumunda iki yıl). Süreler hesaplanırken yurtdışındaki araştırma süreleri de tamamen dikkate alınmaz. Buna ek olarak, dört yıl artı herhangi bir uzatmadan sonra, eğer bu daha sonra daimi istihdam (denemeli olarak) taahhüdü ile ilişkilendirilirse, iki yıllık ek bir süre sınırı mümkündür. Yeterlilik süresi sınırı tükendikten sonra da üçüncü şahıs finansmanı için bir süre sınırı mümkündür.
Bundan bağımsız olarak, WissZeitVG işverenleri bir süre sınırı belirlemeye zorlamaz, sadece buna izin verir. İşveren olarak üniversiteler ve bilimsel kurumlar da istedikleri zaman kalıcı iş sözleşmeleri sunabilirler.
2. “Doktoradan sonra dört yıl bilimde kalıcı bir bakış açısına karar vermek için yeterli değildir. Bu bilime uygun değil. Bilim planlanamaz. Daha fazla özgürlüğe ihtiyaç var.”
doğru: Bilim özel bir alandır. Bu nedenle, WissZeitVG ile, bu özel özellikleri dikkate alan bir süre sınırı belirlemek için özel bir hak vardır.
Ancak: Bilimde de, kişinin bilimde sürekli olarak kalıp kalmayacağına makul bir süre sonra karar verilmelidir. Haberler’nin bilimdeki aktörlerle olan kapsamlı paydaş sürecinde, bunların çoğu, farklı konu kültürleri ve kariyer yolları dikkate alınarak, bunun genellikle doktoradan en geç dört yıl sonra değerlendirilebileceğini doğruladı. Ancak, kural olarak, bilim adamlarını – şu anda çok sık olduğu gibi – çok daha uzun bir süre istihdam etmek yerine, en geç bu noktada uzun vadeli bir perspektif hakkında bir karar verilmelidir. Belirli süreli yasalar kapsamında, örneğin iş ve aile yaşamını uzlaştırabilmek için hareket alanı gerektiği sürece, bu var olmaya devam edecektir.
3. “Dört yıl içinde profesörlüğe hak kazanamazsınız veya başka bir şekilde profesörlüğe hak kazanamazsınız.”
doğru: Uygulamada, bir habilitasyon genellikle dört yıldan uzun sürer. Şu anda, kadrolu bir profesörlüğe ortalama atanma yaşı 42’dir.
Ancak: Doktora sonrası azami sabit sürenin dört yıla indirilmesi, bu süre içinde habilitasyonun tamamlanması veya ömür boyu profesörlük başvurusu için gerekli tüm yayınların ve diğer şartların yerine getirilmesi mantığına uymamaktadır.
Süre sınırı “yalnızca” dört yıl olsa bile (yukarıdaki 1. maddeye de bakınız), habilitasyon hazırlamak ve daha uzun bir süre boyunca tamamlamak veya kadrolu bir profesörlüğe atanma yeteneğini daha da geliştirmek için çeşitli seçenekler vardır. Her şeyden önce, bunun neden kalıcı bir pozisyonda veya kalıcı bir sözleşme olasılığı olan bir pozisyonda gerçekleşemeyeceği veya en azından tamamlanabileceği, ne zorunlu ne de Haberler açısından genel olarak gerekçelendirilebilir. Bu, örneğin profesörlüğe ek olarak kalıcı bir pozisyonda yapılabilir. Örneğin, 4+2 modelindeki yeni kuruluş aşaması, çalışanlara ömür boyu profesörlük için atanabilmeleri için ek süre verirken aynı zamanda güvenli bir kalıcı istihdam beklentisine sahip olmalarını sağlar. Ek olarak, profesörlüğe giden yol, öncelikle, genellikle doktoradan en geç dört yıl sonra, kadrolu bir profesörlüğe erken atanma yoluyla izlenmelidir. Burada habilitasyon, “görev süresi” için bir denetimli serbestlik unsuru da olabilir.
4. “Daha birçok yeni kalıcı pozisyon olmadan, yeni düzenlemeler sonuçta yalnızca bilim adamlarının pahasına olacaktır.”
doğru: WissZeitVG iş yaratamaz. Kanundaki değişiklik, profesörlüğe (orta düzey pozisyon) veya ek kadrolu profesörlüklere ek olarak herhangi bir ek kalıcı kadro yaratmayacaktır. Bununla birlikte, federal hükümet, çalışmaları ve öğretimi güçlendirmek için gelecekteki sözleşme ve görev süresi programı aracılığıyla, özellikle federal eyaletlerle birlikte, başka yollarla zaten yoğun bir şekilde ilgilenmektedir.
Ancak: Belirli süreli uygulamada istenen değişiklikler öncelikle daha fazla para değil, üniversite ve araştırma kurumlarındaki mevcut iş ve personel yapılarının yeniden yapılandırılmasıdır. Bu aynı zamanda erken kariyer aşamalarındaki bilim insanları için uygun desteği ve ilgili bireysel kariyer beklentilerine ilişkin geri bildirim mekanizmalarını da içerir.
Bilimde uzun vadeli bir bakış açısıyla ilgili daha erken bir karar, muhtemelen daha fazla bilim insanının bilim sisteminden öncekinden daha erken ayrılmasına yol açacaktır – üçüncü taraflarca finanse edilen projelerde daha sonraki geçici istihdamın farkında olmadıkça ve bu nedenle genellikle daha riskli olanlar karar vermedikçe kariyer yolu. Bununla birlikte, önceki karar, sonuç olarak bilim sisteminden öncekinden daha erken ayrılan bilim adamları için de anlamlıdır. Erkenden netlik kazanırsınız ve daha sonra – genellikle çok iyi beklentilerle – kendinizi akademik olmayan iş piyasasına yönlendirebilirsiniz. Statükoya bağlı kalmak artık kalıcı işler yaratmayacak ve bireysel bilim adamları için daha iyi beklentiler yaratmayacak, ancak bilimde uzun vadeli bir perspektifle ilgili kararı ertelemeye devam edecektir. Bununla birlikte, WissZeitVG’de yapılan değişikliğin birincil amacı, akademik kariyerleri daha kolay planlanabilir ve daha bağlayıcı hale getirmektir.
Konuyla ilgili daha fazla bilgiyi Bilim Sözleşme Yasası alt sayfamızda da bulabilirsiniz.