KozmikRüya
New member
İçtihat Bülteni’nden edinilen bilgiye göre, 1982 yılında evlenen H.Ş., Aile Mahkemesi’ne başvurdu.
H.Ş., evliliğin birinci senelerından itibaren karısının kendisine ve ailesine karşı saygısız davrandığını, toplum ortasında küçük düşürdüğünü, bu davranışlarının 2000’li senelerda ruhsal rahatsızlığa dönüşmeye başladığını, sebepsiz yere hengameler çıkardığını öne sürerek boşanmak istedi.
TAZMİNAT VE NAFAKA TALEBİ
Farklı yaşadıkları devirlerde davalı bayan N.Ş.’nin iş yerine gelerek rezalet çıkardığını, tasvip edilmeyecek biçimde bir ömür stili benimsediğini, evlilik birliği devam ederken manevi tazminat ve nafaka davaları açtığını, müvekkilini haksız yere ceza yargılamalarına mevzu ettiğini ileri sürerek tarafların boşanmalarına karar verilmesini talep etti.
EŞİ SUÇLAMALARI KABUL ETMEDİ
Davalı bayan N.Ş. ise tüm argümanları inkârla, her iki tarafın da ikinci evliliği olduğunu, davacının birinci evliliğinden bir kızı bulunduğunu, müvekkilinin davacının kızına iki yaşından evleninceye kadar öz anne üzere baktığını anlattı.
ALDATILDIĞINI ÖNE SÜRDÜ
Evlenmedilk evvelden davacının kolay bir terzi olduğunu, evlendikten daha sonra ailesinden kalan yüklü ölçüdeki mirası kullanarak dokumacılık fabrikaları açtığını, daha sonrasında ise davacı kocanın öbür bir bayanla yaşamaya başladığını tez etti.
YILLAR SÜREN DAVAYA YARGITAY DAHİL OLDU
Davanın reddine aksi hâlde ise 5 bin TL tedbir-yoksulluk nafakası ile 150 bin TL maddi, 150 bin TL manevi tazminat ödenmesine karar verilmesini savundu. Mahkeme, davanın reddine hükmetti. Yargıtay 2. Hukuk Dairesi, sonucu bozdu. Aile Mahkemesi, birinci sonucunda direnince belge bu sefer Yargıtay Hukuk genel Kurulu’nun önüne gitti. Konsey; saatler süren müzakereler daha sonrası emsal nitelikte bir karara imza attı.
KOCASININ YÜZÜNÜ ÇİZDİ, KUSURLU BULUNDU
Oy oldukcaluğu ile alınan kararda, aldatılan hanımın tırnağı ile kocasının yüzünü yaralamasını kusurlu buldu.
Kararda şöyleki denildi:
“Sadakat yükümlülüğüne karşıt davranışıyla ağır kusurlu davacı karşısında, eşiyle hengame eden ve arbede esnasında tırnağı ile eşinin yüzünü yaralayan davalı bayan az da olsa kusurludur. Türk Uygar Kanunu’nun 166/2. hususuna bakılırsa boşanmayı isteyebilmek için büsbütün kusursuz ya da az kusurlu olunması gerekmeyip daha fazla kusurlu bulunan tarafın dahi dava hakkı bulunmaktadır. Ne var ki, bu biçimde bir durumda az kusurlu eşin davaya itiraz hakkı bulunmaktadır. Yapılan düzenlemeyle davalıya bu yolla bir itiraz hakkı tanınmış olmakla birlikte, bu hakkın berbata kullanılmasının yaptırımı da birebir kararda belirtilmiştir. Nitekim de, TMK’nın 166/2. hususunun son cümlesine bakılırsa yapılan itiraz, hakkın berbata kullanılması niteliğinde ise ve evlilik birliğinin devamında davalı ve çocuklar bakımından korunmaya kıymet bir fayda kalmamışsa boşanmaya karar verilmesi gerekmektedir.
“birlikte YAŞAMALARI MÜMKÜN DEĞİL”
Somut hadisede davalının davaya karşı çıkmasının hakkın berbata kullanılması niteliğinde olduğu, hâl bu biçimde olunca taraflar içinde ortak hayatı temelinden sarsacak derecede ve birliğin devamına imkân vermeyecek nitelikte geçimsizliğin var olduğu, olayların akışı karşısında davacının dava açmakta haklı olduğu ve bu kaideler altında eşleri bir arada yaşamaya zorlamanın kanunen mümkün olmadığı açıktır. Hukuk Genel Konseyinde yapılan görüşmeler sırasında bayan eşin boşanmaya sebep olan olaylarda reaksiyon niteliğinde sayılabilecek kusurlu bir davranışının dâhi bulunmadığı, ötürüsıyla tam kusurlu davacının davasının reddine karar verilmesinin kararı prestiji ile isabetli olduğu, mahkemece verilen direnme sonucunın bu değişik münasebet ile onanması gerektiği görüşü ileri sürülmüş ise de bu görüş, Konsey çoğunluğunca üstte belirtilen niçinlerle benimsenmemiştir. Mahkeme sonucunın bozulmasına oy oldukçaluğu ile hükmedilmiştir.”
H.Ş., evliliğin birinci senelerından itibaren karısının kendisine ve ailesine karşı saygısız davrandığını, toplum ortasında küçük düşürdüğünü, bu davranışlarının 2000’li senelerda ruhsal rahatsızlığa dönüşmeye başladığını, sebepsiz yere hengameler çıkardığını öne sürerek boşanmak istedi.
TAZMİNAT VE NAFAKA TALEBİ
Farklı yaşadıkları devirlerde davalı bayan N.Ş.’nin iş yerine gelerek rezalet çıkardığını, tasvip edilmeyecek biçimde bir ömür stili benimsediğini, evlilik birliği devam ederken manevi tazminat ve nafaka davaları açtığını, müvekkilini haksız yere ceza yargılamalarına mevzu ettiğini ileri sürerek tarafların boşanmalarına karar verilmesini talep etti.
EŞİ SUÇLAMALARI KABUL ETMEDİ
Davalı bayan N.Ş. ise tüm argümanları inkârla, her iki tarafın da ikinci evliliği olduğunu, davacının birinci evliliğinden bir kızı bulunduğunu, müvekkilinin davacının kızına iki yaşından evleninceye kadar öz anne üzere baktığını anlattı.
ALDATILDIĞINI ÖNE SÜRDÜ
Evlenmedilk evvelden davacının kolay bir terzi olduğunu, evlendikten daha sonra ailesinden kalan yüklü ölçüdeki mirası kullanarak dokumacılık fabrikaları açtığını, daha sonrasında ise davacı kocanın öbür bir bayanla yaşamaya başladığını tez etti.
YILLAR SÜREN DAVAYA YARGITAY DAHİL OLDU
Davanın reddine aksi hâlde ise 5 bin TL tedbir-yoksulluk nafakası ile 150 bin TL maddi, 150 bin TL manevi tazminat ödenmesine karar verilmesini savundu. Mahkeme, davanın reddine hükmetti. Yargıtay 2. Hukuk Dairesi, sonucu bozdu. Aile Mahkemesi, birinci sonucunda direnince belge bu sefer Yargıtay Hukuk genel Kurulu’nun önüne gitti. Konsey; saatler süren müzakereler daha sonrası emsal nitelikte bir karara imza attı.
KOCASININ YÜZÜNÜ ÇİZDİ, KUSURLU BULUNDU
Oy oldukcaluğu ile alınan kararda, aldatılan hanımın tırnağı ile kocasının yüzünü yaralamasını kusurlu buldu.
Kararda şöyleki denildi:
“Sadakat yükümlülüğüne karşıt davranışıyla ağır kusurlu davacı karşısında, eşiyle hengame eden ve arbede esnasında tırnağı ile eşinin yüzünü yaralayan davalı bayan az da olsa kusurludur. Türk Uygar Kanunu’nun 166/2. hususuna bakılırsa boşanmayı isteyebilmek için büsbütün kusursuz ya da az kusurlu olunması gerekmeyip daha fazla kusurlu bulunan tarafın dahi dava hakkı bulunmaktadır. Ne var ki, bu biçimde bir durumda az kusurlu eşin davaya itiraz hakkı bulunmaktadır. Yapılan düzenlemeyle davalıya bu yolla bir itiraz hakkı tanınmış olmakla birlikte, bu hakkın berbata kullanılmasının yaptırımı da birebir kararda belirtilmiştir. Nitekim de, TMK’nın 166/2. hususunun son cümlesine bakılırsa yapılan itiraz, hakkın berbata kullanılması niteliğinde ise ve evlilik birliğinin devamında davalı ve çocuklar bakımından korunmaya kıymet bir fayda kalmamışsa boşanmaya karar verilmesi gerekmektedir.
“birlikte YAŞAMALARI MÜMKÜN DEĞİL”
Somut hadisede davalının davaya karşı çıkmasının hakkın berbata kullanılması niteliğinde olduğu, hâl bu biçimde olunca taraflar içinde ortak hayatı temelinden sarsacak derecede ve birliğin devamına imkân vermeyecek nitelikte geçimsizliğin var olduğu, olayların akışı karşısında davacının dava açmakta haklı olduğu ve bu kaideler altında eşleri bir arada yaşamaya zorlamanın kanunen mümkün olmadığı açıktır. Hukuk Genel Konseyinde yapılan görüşmeler sırasında bayan eşin boşanmaya sebep olan olaylarda reaksiyon niteliğinde sayılabilecek kusurlu bir davranışının dâhi bulunmadığı, ötürüsıyla tam kusurlu davacının davasının reddine karar verilmesinin kararı prestiji ile isabetli olduğu, mahkemece verilen direnme sonucunın bu değişik münasebet ile onanması gerektiği görüşü ileri sürülmüş ise de bu görüş, Konsey çoğunluğunca üstte belirtilen niçinlerle benimsenmemiştir. Mahkeme sonucunın bozulmasına oy oldukçaluğu ile hükmedilmiştir.”