Erzurum’da cilt kanserinden gözleri kapanan Salih: Ailemi görmek istiyorum

KozmikRüya

New member
Erzurum’da Yasemin- İdris İğneci çiftinin, 3 çocuğundan en küçüğü olan Salih’in 2 yaşındayken sol gözünün üzerinde kitle çıktı.

Ameliyatla alınan kitlenin yerinde yeni kitlelerin çıkmasıyla, cilt kanseri teşhisi konulan ve yüzünde derin yaralar oluşan Salih İğneci, 10 ameliyat geçirdi.

Buna karşın gözleri yaralar niçiniyle kapandı. Ankara Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Tıbbi Onkoloji Kısmı’nda tedavi olan Salih İğneci’ye 6 aylık kullanım için ilaç verildi.

İlacının bir kutusu 2 bin 600 TL

Maddi gücü yetersiz olan İdris İğneci, kutusu 2 bin 600 TL olan 12 kutu ilacı alabilmek için aşçılık mesleğini bırakarak, ailesiyle birlikte Aziziye ilçesine bağlı Aşağı Yenice köyüne yerleşti.

Burada çobanlık yapmaya başlayan İğneci’ye oğulları Haktan (10) ve Fırat (13) yardım etti. Salih ise köydeki perdeleri kapalı tek odalı meskende karanlıkta yaşama tutunmaya çalıştı. Salih gün uzunluğu odasında açık olan televizyonu dinleyerek vakit geçirdi.

Damar yoluyla uygulanan 3 senansta boyun yarası düzgünleşti

Güneşe alerjisi olduğu için dışarıya çıkamayan Salih’in karanlık odadaki hayat gayretinin Demirören Haber Ajansı tarafınca 2 yıl evvel haberleştirilmesinin akabinde aileye yardım yağdı.

Sıhhat Bakanlığı’nın da devreye girmesiyle Ankara’da tedavisine başlanan Salih’ten art arda âlâ haberler gelmeye başladı. Damar yoluyla 3 seans uygulanan ilaçla, Salih’in boynundaki yara kapandı.


Gözleri ışığı algılamaya başladı

Sol gözündeki büyük yara küçülürken, güzelleşmeye başlayan yaraları ise kabuk tuttu. Her geçen gün uyguna giden Salih İğneci’nin yaraları niçiniyle kapanan gözleri de ışığı algılamaya başladı. Aile köyden çıkarak kent merkezine taşındı. Salih İğneci, gittiği görme engelliler okulunda epeyce keyifli ve o fazlaca korktuğu ışıktan da etkilenmiyor.

“Çok şükür o ilaç fazlaca uygun geldi”

Çobanlığı bırakıp çocukları ile kente yerleşen ve ailesinin geçimini sürücülük yaparak sağlayan İdris İğneci, “Salih’in kullandığı bir ilaç vardı. Çok şükür Allah’a o ilaç epeyce iyi geldi. Hocamız o ilacı bir hafta evvel kesti. İki ay daha sonra göz tabibinden randevu alacağız.

Yurt haricinden gelen aygıtla gözleri açılacak

Hocalarımız yurt haricinden gelen bir aygıtın olduğunu ve o aygıtla Salih’in gözlerine bakacaklarını söylemiş oldu. İnşallah daha sonrasında da bir yol çizip gözlerini açmaya çalışacaklar. Başta Demirören Haber Ajansı olmak üzere oğlum için yardım elini uzatan herkesten Allah razı olsun” dedi.


“Önceki üzere yaraları yok”

Oğlunun karanlık dünyasından çıkıp bugünlere gelmesinin bir mucize olduğunu belirten Yasemin İğneci ise “Destek veren herkese teşekkür ediyorum. İnşallah Salih’in gözleri de açılırsa bütün düşüncemiz bitecek. Artık yaraları da çıkmıyor. Birden fazla yaraları daima kapandı. Köydeki konutumuzda Salih daima karanlık odada kalıyordu. Pansumanını falan her şeyi kendim yapıyordum. Artık ışığa çıkabiliyor. Ancak bir daha hekimlerimizin önerisi güneşe fazla çıkmaması. Allah’ıma binlerce şükürler olsun evvelki üzere yaraları yok. Artık pansumanını kendim yapmıyorum. O ilaç yardımıyla yaraları kapandı. Şu anda yalnızca gözleri kaldı. İnşallah gözleri de açılırsa bizden memnunu olmaz” tabirlerini kullandı.

Yaralar güzelleştikçe ışığı daha epey algılıyor

Salih İğneci de kendini hayli âlâ hissettiğini söylemiş oldu. Yüzündeki yaralar güzelleştikçe ışığı daha epey algılamaya başlayan İğneci, görmeyi hayli istediğini belirterek şunları söylemiş oldu:


“Gözlerim açılınca abimlerle bisiklet sürmeyi hayal ediyorum”

“Önceden karanlık bir odadaydım, ışık nazaranmiyordum. örneğin önce hiç kendim yürüyemiyordum. Daima bir karanlık yerde duruyordum. Dışarıda bile yüzümü kapatıyorduk. Artık kendim yürüyebiliyorum, ışıktan rahatsız olmuyorum. Her gereksinimimi kendim nazaranbiliyorum. Ankara’ya da gidiyorum. Hatta Ankara’daki ilaçlarımı da kestiler. Gözlerim açılınca örneğin abimlerle bisiklet sürmeyi hayal ediyorum.

“Annemi babamı merak ediyorum”

Erzurum’da tek başıma sokaklarda gezmek istiyorum. Annemi, babamı, kardeşlerimi de merak ediyorum. Okulda da memnunum. Burada öğretmenim bize yazı yazmayı öğretiyor. Kitap okuyoruz. Teneffüslerde arkadaşlarımla oynuyorum.”
 
Üst