KozmikRüya
New member
Bir yanda Leonardo da Vinci’nin o meşhur tablosu Mona Lisa. Öte yanda Yüzüklerin Efendisi’nin Gollum karakteri.
‘Kıymetlimiss’…
Gollum ve Mona Lisa içinde benzerlik olabileceğini hiç düşünmemiş olabilirsiniz. Haksız da sayılmazsınız. Lakin, yazımızı okuduktan daha sonra, niye Gollum ve Mona Lisa’nın bu kadar benzediğini epeyce daha uygun anlayacaksınız.
Kaynak: https://twitter.com/culturaltutor/sta…
Yüzüklerin Efendisi’nin Gollum’u ve Leonardo’nun Mona Lisa’sı düşündüğünüzden daha da fazlaca birbirine benziyor olabilir mi?
twitter.com
Tarihin tozlu sayfalarını aralayarak bu benzerliğin kökenine ulaşacağız.
senelerdan 1305. İtalya’nın Floransa kentinden Giotto isimli bir ressam, sanatın gidişatını sonsuza dek değiştirdi: “Scrovegni Şapeli için yaptığı freskler, insanları 3d bir dünyada, 3d olarak tasvir ediyordu ve bu bir birinciydi.”
Giotto’dan evvel Avrupa sanatı neredeyse büsbütün iki boyutlu diyebileceğimiz bir vaziyetteydi. Derinlik algısı olmayan fotoğraflarda figürlerin hepsi birebir ölçüde alan işgal ederdi.
Giotto’nun gerçekliği, gözümüze göründüğü biçimde sanatına yansıtması, Rönesans’ın dönüm noktalarından biri oldu ve bundan daha sonra bir sürü sanatçı da Giotto’nun müsaadeden gitti.
Ressamlar, çalışmalarını daha gerçekçi kılmak için derinlik, ışık ve gölgelendirmeler ile uygun perspektif oluşturmanın yollarını bulmalıydı. Fra Angelico, bunu birinci deneyenler içindeydı.
Gölgelendirmenin bir fotoğrafın insan gözüne daha gerçek görünmesi için en değerli detaylardan biri olduğu artık biliniyordu.
Aynı biçimde animasyonlarda da ışık büyük ehemmiyet arz ediyordu.
Rönesans ressamları, sanatta gerçekliği bir daha yaratmayı öğrenmişlerdi.
Ressamların bir anda bu kadar ilerleme kaydetmesi hayli ilham vericiydi. Dinamizmden mahrum insan figürlerinden, hayat ve his dolu insan formlarına süratli bir geçiş olmuştu ve bu sanatın her alanında hissediliyordu.
Şimdi birkaç yüzyıl ileri saralım ve bundan daha sonra özetlemek gerekirse CGI olarak belirteceğimiz ‘Bilgisayar Tabanlı İmgeleme’nin doğduğu vakte 1970’lere gidelim.
CGI’nın İngilizce açılımı ‘Computer Generated Imagery’dir.
CGI’nın birinci senelerında karakterlerinde gözlemlediğimiz tuhaf pozları ve sert hareketlerinin, Erken Rönesans devri ressamlarının figürlerine nasıl hayat vereceklerini bilmeden yarattıkları yapıtlarla fazlaca benzeştiğini görüyoruz.
Her ikisi için de durum süratle değişti şüphesiz…
Animasyon dünyasında, rastgele bir canlıyı (insan ya da yaratık) canlandırmanın en kıymetli püf noktasının, kelam konusu figürün hareketlerine rehberlik edebilecek sanal bir iskelet oluşturmaktan geçtiği kısa müddette anlaşıldı.
Hatta kimi vakit, azamî gerçekçi imgeyi yakalamak için sanal iskelet ve kas sisteminin tümü ayrıntılıca yaratılır.
Peki ya hisler? Hisler, hem insanların söz yeteneği tıpkı vakitte insan yüzünün karmaşık dokuları sebebiyle hem animasyon olarak canlandırılması tıpkı vakitte resmetmesi en güç şeylerden bir tanesiydi.
Bu hisleri, Yüzüklerin Efendisi’nde Gollum’da rahatlıkla bakılırsabilirsiniz. aslına bakarsan tam da bu yüzden Gollum, sahiden hislerini tabir edebilen ve gerçek görünen birinci CGI karakteri olarak kabul edilmektedir.
Bu da Leonardo’nun ‘sfumato’ tekniği (gerçek insan sözünü taklit etmek için gözlerin ve ağzın etrafındaki renklerin ve kontürlerin bulanıklaşması) kullanarak yarattığı yapıtı Mona Lisa ile Gollum içindeki ortak nokta işte. İkisi de kendi alanının gerçekliğe en yakın öncüleri.
İkisi de hislerini gerçek bir biçimde yansıtabilen eserler.
Bu yüzden hem Gollum birebir vakitte Mona Lisa için gerçekliğin keşfi diyebiliriz!
‘Kıymetlimiss’…
Gollum ve Mona Lisa içinde benzerlik olabileceğini hiç düşünmemiş olabilirsiniz. Haksız da sayılmazsınız. Lakin, yazımızı okuduktan daha sonra, niye Gollum ve Mona Lisa’nın bu kadar benzediğini epeyce daha uygun anlayacaksınız.
Kaynak: https://twitter.com/culturaltutor/sta…
Yüzüklerin Efendisi’nin Gollum’u ve Leonardo’nun Mona Lisa’sı düşündüğünüzden daha da fazlaca birbirine benziyor olabilir mi?
twitter.com
Tarihin tozlu sayfalarını aralayarak bu benzerliğin kökenine ulaşacağız.
senelerdan 1305. İtalya’nın Floransa kentinden Giotto isimli bir ressam, sanatın gidişatını sonsuza dek değiştirdi: “Scrovegni Şapeli için yaptığı freskler, insanları 3d bir dünyada, 3d olarak tasvir ediyordu ve bu bir birinciydi.”
Giotto’dan evvel Avrupa sanatı neredeyse büsbütün iki boyutlu diyebileceğimiz bir vaziyetteydi. Derinlik algısı olmayan fotoğraflarda figürlerin hepsi birebir ölçüde alan işgal ederdi.
Giotto’nun gerçekliği, gözümüze göründüğü biçimde sanatına yansıtması, Rönesans’ın dönüm noktalarından biri oldu ve bundan daha sonra bir sürü sanatçı da Giotto’nun müsaadeden gitti.
Ressamlar, çalışmalarını daha gerçekçi kılmak için derinlik, ışık ve gölgelendirmeler ile uygun perspektif oluşturmanın yollarını bulmalıydı. Fra Angelico, bunu birinci deneyenler içindeydı.
Gölgelendirmenin bir fotoğrafın insan gözüne daha gerçek görünmesi için en değerli detaylardan biri olduğu artık biliniyordu.
Aynı biçimde animasyonlarda da ışık büyük ehemmiyet arz ediyordu.
Rönesans ressamları, sanatta gerçekliği bir daha yaratmayı öğrenmişlerdi.
Ressamların bir anda bu kadar ilerleme kaydetmesi hayli ilham vericiydi. Dinamizmden mahrum insan figürlerinden, hayat ve his dolu insan formlarına süratli bir geçiş olmuştu ve bu sanatın her alanında hissediliyordu.
Şimdi birkaç yüzyıl ileri saralım ve bundan daha sonra özetlemek gerekirse CGI olarak belirteceğimiz ‘Bilgisayar Tabanlı İmgeleme’nin doğduğu vakte 1970’lere gidelim.
CGI’nın İngilizce açılımı ‘Computer Generated Imagery’dir.
CGI’nın birinci senelerında karakterlerinde gözlemlediğimiz tuhaf pozları ve sert hareketlerinin, Erken Rönesans devri ressamlarının figürlerine nasıl hayat vereceklerini bilmeden yarattıkları yapıtlarla fazlaca benzeştiğini görüyoruz.
Her ikisi için de durum süratle değişti şüphesiz…
Animasyon dünyasında, rastgele bir canlıyı (insan ya da yaratık) canlandırmanın en kıymetli püf noktasının, kelam konusu figürün hareketlerine rehberlik edebilecek sanal bir iskelet oluşturmaktan geçtiği kısa müddette anlaşıldı.
Hatta kimi vakit, azamî gerçekçi imgeyi yakalamak için sanal iskelet ve kas sisteminin tümü ayrıntılıca yaratılır.
Peki ya hisler? Hisler, hem insanların söz yeteneği tıpkı vakitte insan yüzünün karmaşık dokuları sebebiyle hem animasyon olarak canlandırılması tıpkı vakitte resmetmesi en güç şeylerden bir tanesiydi.
Bu hisleri, Yüzüklerin Efendisi’nde Gollum’da rahatlıkla bakılırsabilirsiniz. aslına bakarsan tam da bu yüzden Gollum, sahiden hislerini tabir edebilen ve gerçek görünen birinci CGI karakteri olarak kabul edilmektedir.
Bu da Leonardo’nun ‘sfumato’ tekniği (gerçek insan sözünü taklit etmek için gözlerin ve ağzın etrafındaki renklerin ve kontürlerin bulanıklaşması) kullanarak yarattığı yapıtı Mona Lisa ile Gollum içindeki ortak nokta işte. İkisi de kendi alanının gerçekliğe en yakın öncüleri.
İkisi de hislerini gerçek bir biçimde yansıtabilen eserler.
Bu yüzden hem Gollum birebir vakitte Mona Lisa için gerçekliğin keşfi diyebiliriz!